สวัสดีค่ะชาวพันทิปทุกคน หลังจากที่เราตามอ่านกระทู้ต่างๆ มานานพอสมควร
ก็เลยอยากนำเรื่องราวที่เราได้รับฟังมา มาเล่าสู่เพื่อนๆ ฟังบ้างค่ะ
(เราคัดลอกมาจากเรื่องราวที่เคยเล่าสู่กันฟังในเฟสบุ๊ค
ซึ่งเป็นแบบฉบับการเขียนของเราเอง พร้อมเพิ่มเติมเล็กน้อย
ภาษาอาจจะแปลกๆ บ้าง ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ^^)
...
ขณะที่ข้าน้อยเล่าเรื่องราวการหาหอใหม่ใกล้ออฟฟิศใหม่
รวมถึงข้อดีข้อเสียต่างๆ ให้คุณป้าของข้าน้อยฟัง
คุณป้าก็เอ่ยเตือนหลายสิ่งกล่าวทักหลายอย่าง
หนึ่งในคำเตือนเหล่านั้นได้เปิดลิ้นชักความทรงจำถึงเรื่องราว
กระตุ้นประสาทสัมผัสทั้งหกจากผู้มีประสบการณ์ตรง
ซึ่งสนิทชิดเชื้อกับข้าน้อยอย่างที่สุด เพราะคือแฝดพี่ข้าน้อย ในฉายา “ไก่”
และเพื่อนสาวคนสนิทนาม “กระติก”
ซึ่งปัจจุบันข้าน้อยก็แอบไปทำความสนิทกับเธอด้วย
เค้าโครงของเรื่องได้รับความอนุเคราะห์จากแฝดพี่นามไก่
(ผู้จำรายละเอียดใดๆ ไม่ค่อยได้ หรืออันที่จริงคือแทบจะจำไม่ได้เลย)
แม้จะผ่านมากว่าห้าปีแล้ว แต่วันเวลาก็ไม่ได้ทำให้ความทรงจำจางหายไป
สำหรับค่ำคืนนี้ข้าน้อยขอเสนอเรื่องราวที่อาจจะสั่นขวัญท่านผู้อ่าน ณ บัดนี้
แฝดพี่และเพื่อนสาวได้เช่าพักอาศัย ณ หอพักขนาดกำลังดี
ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมือง เดินทางไปไหนก็สบายมาไหนก็สะดวก
ทำให้การดำเนินชีวิตเป็นไปอย่างราบรื่นและปกติสุข
จนกระทั่งวันหนึ่ง
กลิ่นอันไม่พึงประสงค์ก็ล่วงล้ำเข้ามาในห้องของเธอทั้งสอง
ซึ่งเธอทั้งคู่ต่างสัมผัสได้เป็นอย่างดีถึงกลิ่นอันไม่รัญจวนใจนี้
แฝดพี่ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า คงจะมีหนูตายแถวนี้
ขณะที่กระติกเพื่อนสาวก็คงจะมีความคิดไม่ต่างกันนัก
เนื่องด้วยตำแหน่งระเบียงห้องไม่ใกล้ไม่ไกล
จากถนนและเสาไฟฟ้าซึ่งเป็นที่ตั้งของกองขยะ
ลมอาจจะพัดกลิ่นโชยมาจนถึงชั้น 5 ก็เป็นได้ในบางที
เธอทั้งสองยังคงใช้ชีวิตในห้องพักเล็กๆ ตามปกติ
เย็นๆ ค่ำ ก็มักจะมานั่งรับลมเย็นๆ ที่ริมระเบียง
ขณะที่กลิ่นนั้นก็ยังคงแวะมาทักทายอยู่อย่างสม่ำเสมอ
ยิ่งวันเวลาผ่านไป กลิ่นนั้นก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น
จนกระทั่งทั้งคู่ไม่อาจทนรับกลิ่นนั้นที่ริมระเบียงได้
และแล้วในเวลาไม่นาน... เจ้าของกลิ่นก็ปรากฏ!!!
ข้อความต่อจากนี้ ได้รับความอนุเคราะห์โดยตรง
จากผู้อยู่ในเหตุการณ์จริง นั่นคือ เพื่อนสาวคนงามนาม กระติก
“คือวันนั้นจำได้เลยว่าจะไปงานรับปริญญาเพื่อนที่ธรรมศาสตร์
แต่งตัวจัดเต็มมาก อยู่ดีๆ ก็มีเมตตาจิตซะงั้น ลงไปนอนบนเตียงแล้วแผ่เมตตา
ลุกขึ้นมาก็ได้กลิ่นเหม็นแรงมากๆ แต่ไม่คิดไรไง
ลุกมาแต่งหน้าต่อ (คือลงทุนลงไปนอนเพื่อ?)
เรียบร้อยเปิดประตูป้าปปปปป ชายฉกรรจ์หลายท่านอยู่ทางด้านซ้ายมือของห้อง
มองมาที่เค้าแล้วแบบคือมองนานมาก (คิดในใจมองหาพ่องคุณหรือคะ)
มั่นใจว่าสวยถึงมองมาเยอะขนาดนั้น แต่สักพักได้กลิ่น
คือไม่ใช่แระ มานไม่ช่ายยย อยากจิกรีดร้อง
หลังจากเริ่มมองเห็นเหตุการณ์ตามความเป็นจริง
คือที่พี่ๆ เค้ามองมาคง feel สงสารที่แบบอยู่หอเดียวกะศพได้ไงตั้งหลายวัน เง้ออออ
คือ กลิ่นตรงทางเดินแรงมาก (เป็นโมเม้นต์ที่ออกมายืนหน้าห้องแระ) ใครไม่รู้ก็ต้องรู้อ่ะ
และเริ่มจิเห็นผ้าดิบสีขาวผืนใหญ่ คือ มันใช่อ่ะ มันช่ายเลย เป็นอื่นไปไม่ได้แล้ว
พี่ๆ เค้าเลยบอกว่าน้องลงก่อนมั๊ย (อยู่ชั้น 5 นะเคอะ บันได only no lift จ้า)
หรือจะให้พวกพี่ลงก่อน
ณ จุดๆ นั้น บอกได้เลยค่ะว่า หนูลงก่อนค่ะ ไม่ลังเล
และพี่ๆ กรุณาอย่าตามลงมาเร็วนะเคอะ
พอลงไปใต้ตึกป๊าปปป โทรหาคุณไก่ค่ะ มีข่าวด่วนรายงานให้ทายว่าอะไร
ระหว่างจะแจ้งข่าวหันไปเห็น poster บุปผาราตรี คือแบบ เฮ้ยย มานยางงาย
เชื่อมั๊ยว่าให้คุณไก่ทาย ไม่เกิน 3 ครั้งนางทายถูกนะจ๊ะ นางแม่นเหมือนมีตาเห็น
แต่วันนั้นนางลอยตัวไง นางไปนอนบ้านคุณแหมะ ชวนนางมานอนด้วยกันนางก็ไม่มา
ตอนนั้นไม่กลัวนะ ชิลๆ นั่งรถไปหาเพื่อน”
ติดตามความคิดเห็นต่อๆ ไป
(ขออ่านทวนตอนต่อไปและแก้ไขเพิ่มเติมก่อนขอรับ)
ปล. เราไม่รู้จะแท็กอะไร หากแท็กผิดห้องขออภัยด้วยนะคะ
เรื่องสยองของสองสาวนามไก่กับกระติก (นามสมมติแต่เรื่องจริง ^^)
ก็เลยอยากนำเรื่องราวที่เราได้รับฟังมา มาเล่าสู่เพื่อนๆ ฟังบ้างค่ะ
(เราคัดลอกมาจากเรื่องราวที่เคยเล่าสู่กันฟังในเฟสบุ๊ค
ซึ่งเป็นแบบฉบับการเขียนของเราเอง พร้อมเพิ่มเติมเล็กน้อย
ภาษาอาจจะแปลกๆ บ้าง ก็ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ ^^)
...
ขณะที่ข้าน้อยเล่าเรื่องราวการหาหอใหม่ใกล้ออฟฟิศใหม่
รวมถึงข้อดีข้อเสียต่างๆ ให้คุณป้าของข้าน้อยฟัง
คุณป้าก็เอ่ยเตือนหลายสิ่งกล่าวทักหลายอย่าง
หนึ่งในคำเตือนเหล่านั้นได้เปิดลิ้นชักความทรงจำถึงเรื่องราว
กระตุ้นประสาทสัมผัสทั้งหกจากผู้มีประสบการณ์ตรง
ซึ่งสนิทชิดเชื้อกับข้าน้อยอย่างที่สุด เพราะคือแฝดพี่ข้าน้อย ในฉายา “ไก่”
และเพื่อนสาวคนสนิทนาม “กระติก”
ซึ่งปัจจุบันข้าน้อยก็แอบไปทำความสนิทกับเธอด้วย
เค้าโครงของเรื่องได้รับความอนุเคราะห์จากแฝดพี่นามไก่
(ผู้จำรายละเอียดใดๆ ไม่ค่อยได้ หรืออันที่จริงคือแทบจะจำไม่ได้เลย)
แม้จะผ่านมากว่าห้าปีแล้ว แต่วันเวลาก็ไม่ได้ทำให้ความทรงจำจางหายไป
สำหรับค่ำคืนนี้ข้าน้อยขอเสนอเรื่องราวที่อาจจะสั่นขวัญท่านผู้อ่าน ณ บัดนี้
แฝดพี่และเพื่อนสาวได้เช่าพักอาศัย ณ หอพักขนาดกำลังดี
ซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมือง เดินทางไปไหนก็สบายมาไหนก็สะดวก
ทำให้การดำเนินชีวิตเป็นไปอย่างราบรื่นและปกติสุข
จนกระทั่งวันหนึ่ง
กลิ่นอันไม่พึงประสงค์ก็ล่วงล้ำเข้ามาในห้องของเธอทั้งสอง
ซึ่งเธอทั้งคู่ต่างสัมผัสได้เป็นอย่างดีถึงกลิ่นอันไม่รัญจวนใจนี้
แฝดพี่ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่า คงจะมีหนูตายแถวนี้
ขณะที่กระติกเพื่อนสาวก็คงจะมีความคิดไม่ต่างกันนัก
เนื่องด้วยตำแหน่งระเบียงห้องไม่ใกล้ไม่ไกล
จากถนนและเสาไฟฟ้าซึ่งเป็นที่ตั้งของกองขยะ
ลมอาจจะพัดกลิ่นโชยมาจนถึงชั้น 5 ก็เป็นได้ในบางที
เธอทั้งสองยังคงใช้ชีวิตในห้องพักเล็กๆ ตามปกติ
เย็นๆ ค่ำ ก็มักจะมานั่งรับลมเย็นๆ ที่ริมระเบียง
ขณะที่กลิ่นนั้นก็ยังคงแวะมาทักทายอยู่อย่างสม่ำเสมอ
ยิ่งวันเวลาผ่านไป กลิ่นนั้นก็ยิ่งทวีความรุนแรงมากยิ่งขึ้น
จนกระทั่งทั้งคู่ไม่อาจทนรับกลิ่นนั้นที่ริมระเบียงได้
และแล้วในเวลาไม่นาน... เจ้าของกลิ่นก็ปรากฏ!!!
ข้อความต่อจากนี้ ได้รับความอนุเคราะห์โดยตรง
จากผู้อยู่ในเหตุการณ์จริง นั่นคือ เพื่อนสาวคนงามนาม กระติก
“คือวันนั้นจำได้เลยว่าจะไปงานรับปริญญาเพื่อนที่ธรรมศาสตร์
แต่งตัวจัดเต็มมาก อยู่ดีๆ ก็มีเมตตาจิตซะงั้น ลงไปนอนบนเตียงแล้วแผ่เมตตา
ลุกขึ้นมาก็ได้กลิ่นเหม็นแรงมากๆ แต่ไม่คิดไรไง
ลุกมาแต่งหน้าต่อ (คือลงทุนลงไปนอนเพื่อ?)
เรียบร้อยเปิดประตูป้าปปปปป ชายฉกรรจ์หลายท่านอยู่ทางด้านซ้ายมือของห้อง
มองมาที่เค้าแล้วแบบคือมองนานมาก (คิดในใจมองหาพ่องคุณหรือคะ)
มั่นใจว่าสวยถึงมองมาเยอะขนาดนั้น แต่สักพักได้กลิ่น
คือไม่ใช่แระ มานไม่ช่ายยย อยากจิกรีดร้อง
หลังจากเริ่มมองเห็นเหตุการณ์ตามความเป็นจริง
คือที่พี่ๆ เค้ามองมาคง feel สงสารที่แบบอยู่หอเดียวกะศพได้ไงตั้งหลายวัน เง้ออออ
คือ กลิ่นตรงทางเดินแรงมาก (เป็นโมเม้นต์ที่ออกมายืนหน้าห้องแระ) ใครไม่รู้ก็ต้องรู้อ่ะ
และเริ่มจิเห็นผ้าดิบสีขาวผืนใหญ่ คือ มันใช่อ่ะ มันช่ายเลย เป็นอื่นไปไม่ได้แล้ว
พี่ๆ เค้าเลยบอกว่าน้องลงก่อนมั๊ย (อยู่ชั้น 5 นะเคอะ บันได only no lift จ้า)
หรือจะให้พวกพี่ลงก่อน
ณ จุดๆ นั้น บอกได้เลยค่ะว่า หนูลงก่อนค่ะ ไม่ลังเล
และพี่ๆ กรุณาอย่าตามลงมาเร็วนะเคอะ
พอลงไปใต้ตึกป๊าปปป โทรหาคุณไก่ค่ะ มีข่าวด่วนรายงานให้ทายว่าอะไร
ระหว่างจะแจ้งข่าวหันไปเห็น poster บุปผาราตรี คือแบบ เฮ้ยย มานยางงาย
เชื่อมั๊ยว่าให้คุณไก่ทาย ไม่เกิน 3 ครั้งนางทายถูกนะจ๊ะ นางแม่นเหมือนมีตาเห็น
แต่วันนั้นนางลอยตัวไง นางไปนอนบ้านคุณแหมะ ชวนนางมานอนด้วยกันนางก็ไม่มา
ตอนนั้นไม่กลัวนะ ชิลๆ นั่งรถไปหาเพื่อน”
ติดตามความคิดเห็นต่อๆ ไป
(ขออ่านทวนตอนต่อไปและแก้ไขเพิ่มเติมก่อนขอรับ)
ปล. เราไม่รู้จะแท็กอะไร หากแท็กผิดห้องขออภัยด้วยนะคะ